2 november 2017
Medio oktober 2017 hebben journalisten ontdekt dat Beatrix Ruf, directeur van Het Stedelijk Museum in Amsterdam naast haar fulltimebaan een aantrekkelijke bijverdienste had met een eigen adviesbureau. Zij zou, volgens de kranten, haar reputatie als top deskundige op het gebied van de moderne kunst hebben ingezet voor externe belanghebbers, tegen een zeer forse betaling. Volgens de media heeft een gesprek tussen de Raad van Toezicht (RvT) en mevrouw Ruf geleid tot haar vertrek. Ik vind het een schande dat zij misbruik maakt van haar functie, voortkomend uit publieke gelden, voor persoonlijk gewin. Op basis van de verkregen informatie kan daar geen discussie over zijn.
In het FD van 28 oktober 2017 staat een artikel met opmerkelijke argumenten dat deze affaire te wijten is aan het RvT systeem. De auteur vindt dat de meeste governance experts vinden dat dit RvT systeem niet werkt. Verder meldt hij dat RvT vergaderingen zelden in hun volledige samenstelling werken. Naast diverse andere teksten sluit de auteur af met de verzuchting dat het vroeger allemaal beter was met een ‘ouderwetse bestuur, dat de koers uitzet, het publieke belang bewaakt en tot verantwoording kan worden geroepen’ (einde citaat).
Deze argumenten zijn volstrekt ongefundeerd. Ik ken vele governance experts en ik ken er niet een die het RvT systeem ‘fout’ vindt. Het voorgestelde alternatief van een ‘ouderwets bestuur’ bestond vroeger uit goedwillende amateurs, die veel meer dan tegenwoordig uit het old boys network komen. Controle op een dergelijk bestuur bestond er niet eens. Hoe fout is zodoende het ressentiment van de auteur naar ‘ouderwetse besturen’.
Voor meer kritische kanttekeningen op dit artikel, inclusief het artikel zelf, kunt u hier klikken.