De media schrijven veel over rendementsdenken en economisme (zoals Jesse Klaver van Groen Links het noemt).Deze begrippen worden steevast met een negatieve connotatie gebruikt, met de redenering dat al het goede in de wereld kapot becijferd wordt. De columnist Bouman van het FD gaat hiertegen in met het argument dat er nog veel te weinig gedaan wordt met de harde cijfers, die als feiten onweerlegbaar zijn. Hij gebruikt hierbij als voorbeeld de schandalige uitvoering van projecten bij de overheid, zoals de Noord-Zuid lijn, het Fyra debacle. ICT bij de politie etc.
Bijgaand de link van een artikel van Peter van Lieshout in het FD van 26 mei 2015 met als titel: ‘Meten zonder getallen voor de publieke zaak’. Hij beschrijft – volgens mij gehele terecht – dat de beide stromingen, die ik hierboven kort beschrijf, het gelijk aan hun kant hebben. Het is namelijk niet of/of, maar en/en. Natuurlijk moeten de (semi) publieke instanties hun projecten en het beheer goed berekenen en daar vervolgens op sturen (hetgeen – schande – geen automatisme is). Hij vervolgt met de constatering dat wij een zeer uitgebreid systeem hebben van accountants, financiële modellen en software om die cijfers te monitoren. Er is echter geen equivalente structuur als het gaat om toezicht op de inhoud. Daar zit volgens hem de kneep. Interne toezichthouders (en natuurlijk ook de bestuurders) moeten meer tijd en aandacht besteden aan het monitoren van de kwaliteit en de maatschappelijke prestaties. Lees hier hoe Prof. van Lieshout dit beschrijft.